30 stycznia 2000, niedziela, godz. 19.00-22.30 (Sala Moniuszki)
Opera bohaterska w dwóch aktach
Libretto: Gaetano Rossi według dramatu Woltera uzupełnione przez Luigiego Lechi
Prapremiera: Wenecja,
Teatro La Fenice,
6 lutego 1813
Premiera polska: Warszawa, Teatr Narodowy,
1818
Premiera obecnej inscenizacji:
30 stycznia 2000
Oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami
Dyrygent: Alberto Zedda
Reżyseria: Tomasz Konina
Scenografia: Boris Kudlička
Kostiumy: Zofia de Ines
Choreografia: Tomasz Wygoda
Przygotowanie chóru: Bogdan Gola
Reżyseria świateł: Stanisław Zięba
Obsada:
Argirio -
Tankred -
Orbazzano -
Amenaida -
Isaura -
Roggiero -
Harald Quaaden
Ewa Podleś
Piotr Nowacki
Agnieszka Kurowska, Agnieszka Wolska
Katarzyna Suska
Elżbieta Pańko
Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, statyści
STRESZCZENIE
Akt I
Z powodu zagrażającego Syrakuzom najazdu Saracenów pod wodzą Solimara, Argirio zawiera przymierze ze swym odwiecznym wrogiem Obrazzanem. Rękojmią przymierza ma być ślub córki Argiria, Amenaidy z Obrazzanem. Amenaida jest zakochana w Tankredzie, który dawno temu został skazany na wygnanie z Syrakuz w wyniku oskarżenia Obrazzana. Amenaida pisze do Tankreda list z prośbą, by powrócił do Syrakuz i pomógł jej uciec z miasta. W liście z ostrożności nie ujawnia jednak imienia ukochanego. List nie dociera do adresata.
Tymczasem Tankred incognito przybywa do Syrakuz, wierząc w miłość Amenaidy, chce prosić jej ojca o rękę ukochanej. Argirio chce sfinalizować ślub córki ze sprzymierzeńcem, Amenaida sprzeciwia się jednak oddaniu swej ręki Obrazzanowi. Ten urażony ujawnia list, który przechwycili jego słudzy i oskarża dziewczynę o konszachty z nieprzyjacielem, zarzucając jej, że napisała list do Solimara. Amenaida milczy nie chcąc narazić Tankreda. Opuszczona przez ojca zostaje skazan na śmierć i uwięziona. Nawet Tankred jest przekonany o jej winie.
Akt II
Argirio jest rozdarty pomiędzy miłością do córki a poczuciem obowiązku. Tymczasem pojawia się tajemniczy rycerz (Tankred), który w obronie czci Amenaidy wyzywa na Sąd Boży Obrazzana. Obrazzano ginie w pojedynku, Amenaida zostaje uwolniona od podejrzeń. Przekonany o jej niewierności Tankred idzie jednak szukać śmierci za murami miasta, któremu zagrażają Saracenowie Solimara. Argirio i możni Syrakuzańczycy śledzą z murów przebieg bitwy. Do Amenaidy i jej służącej dochodzi tylko szczęk oręża. Bitwa kończy się zwycięstwem. Syrakuzańczycy świętują swoje ocalenie. Umierający Solimar zaświadcza o niewinności Amenaidy. Tankred prosi ukochaną o przebaczenie, po czym oboje padają sobie w ramiona.
